panis na laway

“when you know my whole life depends on you”

Lagi ko siyang pinagppraktisan ng kagaguhan ko nung bata ako; lagi ko siyang pinapaiyak tuwing nag aaway kami. At kahit kelan, di ako nagsabi ng ‘sorry’ sa kanya…hindi dahil sa pride ko o anupaman na pwede nyong isipin. Dahil alam kong ako ang tama.

Suwail na anak na pwede namang kagalitan na lang.

Mabuting ina na kahit kelan, hindi ako iniwan.

Ako ang nagpilit na i-enroll ako sa school na yon; kahit walang pera. Lagi siyang humihingi ng despensa pag 500 lang yung binibigay nyang allowance every week dahil alam niya, kulang yon sa akin.

You ask me if there’ll come a time
When I grow tired of you

Naiinis ako pag kulang ang pera ko. Sinusumbatan ko siya in a way na alam kong masasaktan siya. Kung yun lang ang paraan para bigyan niya ko ng pera eh… Kaya, dumami ng dumami ang utang niya pambayad ng 50k na tuition fee ko.

Nagyabang ako sa kanya na balang araw, yayaman din ako. Siya ang unang naniwala sa mga kayabangan ko na alam ko, mahirap abutin. Kaya nagsisikap siya…nagsisikap siyang makakuha ng extrang pera para sa tuition at luho ko kahit na, kahit na, wala na siyang maibili para sa sarili niya.

Minsan, nung kumakain kaming dalawa sa Wendy’s:

Wei: Ma, matulog ka naman ng 7 hours a day.

Mommy: Bakit? dahil iikli ang buhay ko ganun?

Wei: (nahihiyang tinignan si ermat) Opo.

Mommy: Ok lang naman yun saken anak. Ang inaalala ko lang eh si jp (bunos namin), hindi pa siya nakakatuntong ng college pero kayo ni Lou, nandun na.

Wei: Ma, kung mamamatay ka, sino magiging labandera ko sa Paris? Ahh hindi, di naman ako laging nagpapalit ng damit eh.. Pano kita mapapasyal sa Paris kung patay ka na? naman..kaya nga ko nangarap ng ganito eh. Hindi ka pwede mamatay. Kailangan mo pang makita magiging apo ko!

You say you fear I’ll change my mind
And I won’t require you

Tumawa lang siya. Di ako natawa. Kahit ano naman sabihin ko sa kanya na seryoso, tatawa na lang siya. Pano niya pa masasabi sa buong kamaynilaan na: “Ggraduate na ang gago kong anak!” ? kung deadz na siya? ahh hindi pwede. Sa lahat ng babaeng nakilala ko, ang nanay ko lang ang laging nasa likod ko..nakaalalay.

Kahit binabalahura ko na siya, di pa rin niya ko iniwanan.

Kahit punong puno ako bisyo at kalaswaan, tinatanggap niya pa rin ako ng buong buo.

You wonder if this heart of mine
Will lose its desire for you
Never my love
Never my love

Kahapon, pagkatapos magsimba sa Quaipo, nakasakay na kami sa jeep na walang ano ano na tinapik niya ko sabay bulong na:

“pinagmamalaki kita anak.”

Tinignan ko siya. Parang bata siya nakangiti sa akin… Hindi ko alam kung iiyak ako o tatawa. Wala pa nga kong nararating, pinagmamalaki na niya kagad ako.

Birthday niya ngaun, kaya sinalubong ko siya ng yakap at panis na laway pagkagising ko.