Lumaki ako sa piling ng mga gurang. Yep, ako ang pinakamatanda sa magkakapatid at pinakamatanda sa mga apo (father and mother side). I envy my cousins kasi nararanasan nila kung ano ang feeling na meron silang kuya. Ako? eto. Nagpapakaloner.
Dahil panganay, mas mabigat yung responsibildad na binigay saken ng erpats ko kesa dun sa bunso namin na kapatid. What do you expect? I’m the eldest; at ako daw ang sinusunod ng mga kapatid at pinsan ko.
Katulad ngaun, Kulang na lang sipain na lang ako ng mga ‘gurang’ na to dahil sinisisi nila ko sa pagka-irreg ko (refer to this post). Ang nursing freshie sa med school eh napilitan umalis sa school kasi, bumagsak siya. Yung utol ko na pumalo saken ng ruler, bagsak din kaya tingin nila, ako naging ‘pattern’ kasi, bumagsak din ako nung freshman ako.
(pause… I don’t know how to end this one, yosi muna :D)
bagksan pala ang trip nyo?sabihin mo din sa papa at mama mo kung may bagsak sila nung nagskuskul pa sila.
pare emo ka na naman! heheheh π
sus! ayus lang yan! you don’t have to prove sumthing! stereotyping yan! dahil ba ikaw panganay kelangan best ka? don’t live to that ideals. if you can’t be the best at least you’ve done your share…
hay. mahirap tlg maging panganay tulad natin. kelangan galingan at huwag bibiguin magulang. kasi kung nagkataon na hindi natupad gusto nila baka parang wala na rin sila tiwala dun sa mga susunod na kapatid. Ang hirap.
hindi ka nag-iisa sa pagiging irreg! Yang lintian na mga prof na namemersonal na yan kung minsan ang dapat sisihin eh..
mataas talaga ang expectation ng mga parents pag eldest ka at saka medyo mabigat ang responsibilad kasi in the absence of ur parents ikaw kumbaga ang tatayong magulang..ksys nung bata pa ako galit ako sa eldest sister namin utos lang ng utos kasi…hehh
i-add kita sa isang blog ko sa blogspot ha
http://www.dakilangbayani.blogspot.com
tsktsktsk. pare. ano ka ba. walang pattern pattern. di mo kasalanan yun. gago.
^_^
wala pa muna ko masabi… hehehe… hilo pako… =)
haha π nahilo ka kaka-yosi mo no? hehe. penge nga π
medyo mahirap nga sitwasyon mo. kaya nga minsan nagpapasalamat ako at naging bunso ako. hehe. i think it pretty hard to live with so much expectations. nakakasakal masyado yan. but don’t try to escape. it would be better if you’ll do your best to prove your worth. kaya mo yan, kid!
ganun talaga ang pressure sa mga panganay. tanda ko din yan nung mga bata pa kami ng kapatid at mga pinsan ko. kailangan laging “model citizen” ka kasi panganay ka. kaka-pressure!
hehe..salamat sa inyo..at tama lahat kayo… ok nako π
…ok lng po yan kuya..natural lng yan..lam ko darating pa din yung time that they will realize your worth..just keep doing wat makes you happi…hehehe..apir po tau….cheers!!!
nice one. ang lupet.
–
hihi…thanks… uhmm salamat sa pagbisita! ^^